Association of mortality and endothelial dysfunction with serum ADMA level in COVID-19 patients.

Objectives: To investigate the role of asymmetric dimethylarginine (ADMA) level in predicting intensive care and mortality in patients affected with coronavirus disease 2019 (COVID-19). Methods: This retrospective, cross-sectional study was conducted at Sakarya University Training and Research Hospital (Sakarya, Turkey) between April and August of 2020. We enrolled patients who were diagnosed with COVID-19 via real-time reverse-transcription polymerase chain reaction and admitted to the intensive care (Severe COVID-19; S-COVID) or non intensive care (Moderate COVID-19; M-COVID). We then analyzed the relationship of the ADMA level with various parameters between S-COVID and M-COVID groups. Results: This study included 87 patients, comprising 43 females and 44 males, with a mean age of 61 and 71.50 years, respectively. The male/female distribution was 22/25 (46.8%/53.2%) in the M-COVID group and 22/18 (55%/45%) in the S-COVID group. The hospitalization time, white blood cell count, neutrophil count, lymphocyte-to-albumin ratio, international normalization ratio, D-dimer, troponin, ferritin, lactate dehydrogenase, C-reactive protein, procalcitonin, erythrocyte sedimentation rate, fibrinogen, lactate, ADMA, and mortality rate were significantly higher (p < 0.05). In contrast, lymphocyte, total cholesterol, high-density lipoprotein, calcium, and albumin values were lower (p < 0.05) in the S-COVID group than in the M-COVID group. While the mortality rate was 55% in S-COVID patients, no mortality was detected in M-COVID patients (p < 0.05). Moreover, ADMA level was 6618 ± 3000 (6400) in S-COVID patients and 5365 ± 3571 (3130) in M-COVID patients, indicating a statistically significant difference (p = 0.012). Conclusion: The asymmetric dimethylarginine level increases in severe outcomes; hence, it can potentially predict severity in patients with COVID-19.

COVID-19 Tanılı Çoklu Komplikasyonlara Rağmen Başarıyla Sonuçlanan ECMO Olgu Sunumu

Amaç: Ağır COVID-19 ARDS yönetiminde, konvansiyonel tedaviye yanıt vermeyen hastalarda ECMO kurtarıcı tedavi olarak denenebilir. Ancak ECMO süreci ve sonrasında oluşabilecek komplikasyonlar göz önüne alınmalıdır. COVID-19’a bağlı ARDS nedeniyle ECMO’da takip ettiğimiz başarılı weaning yaptığımız olguyu çoklu komplikasyonları ve yönetimi nedeniyle sunmayı uygun bulduk. Olgu: Elli yaşında hipertansiyon, diabetes mellitus tanılı, COVID-19 aşı öyküsü olmayan erkek hasta COVID-PCR testi pozitif gelmesi ve toraks tomografisinde, yaygın akciğer tutulumu nedeniyle servis takibi başlanmış. Antiviral tedavi kendi isteği ile almayan hastaya düşük molekül ağırlıklı heparin ve steroid düşük doz başlanmış, takiplerinde desatüre olan hasta dahiliye yoğun bakıma devredilerek oksijen desteği ve sonrasında helment maske ile non-invaziv mekanik ventilasyon desteğine başlanmış, pulse steroid (24 mg dekort), aralıklı prone uygulanmış. Yoğun bakım yatışının 5. gününde entübe edilerek tarafımızca anestezi yoğun bakıma devir alındı. Akciğer koruyucu mekanik ventilasyon desteği ile 6 saatten uzun süredir PO2∕ FÍO2 <80 ve Murray skoru 14 olan hasta, venövenöz ECMO’ya bağlandı. Mekanik ventilatör desteği azaltıldı. Takiplerinde sağ akciğerde pnömotoraks saptandı, tüp torakostomi uygulandı. ECMO takibinin 6. gününde septik şok tablosu gelişti. Trakeal aspirat kültüründe Acinetobacter pittii üredi. Uygun antibiyotik tedavisi ile sepsis tablosu geriledi. ECMO desteği azaltılan hastaya 22. günde perkütan trakeostomi açıldı, 23. günde ECMO’dan weaning yapıldı. ECMO’dan ayrılmasının 6. gününde sağ hemipleji, beyin tomografisinde akut enfakt saptandı. Tedavi dozunda antikoagülan önerildi. T-tüpte ve aralıklı CPAP-PSV modunda takip edilirken farklı zamanlarda bilateral pnömonotoraks gelişti ve takiplerinde ekspansiyon kusuru nedeniyle bilateral ikişer adet toraks tüpü takıldı. Dirençli ateşi devam eden, bronkoalveolar lavaj galaktomannan pozitif olan ve toraks tomografisinde invaziv mantar enfeksiyonu ile uyumlu gelen hastaya varikonazol tedavisi başlandı. Başlanan tedavilere yanıtı olan hastanın her iki akciğeri ekspanse olup toraks tüpleri çekildi. Spontan solunum denemeleri başarılı olan hastanın dekanüle edildi. Takiplerinde genel durumu düzelen hasta servise devredildi. Sonuç: COVID-19 pandemisinde, ECMO kurtarıcı tedavisi için doğru hasta seçimi ve oluşabilecek komplikasyonların yönetimi çok önemlidir. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Turkish Journal of Intensive Care is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)

COVID-19 Pandemi Dalgalarına Göre Trakeostomi Yaklaşımımız

Amaç: COVID-19 hastalarında, trakeostomi hastalığın mortalitesinin ve personele viral bulaş riskinin yüksek olması nedeniyle endikasyonu ve zamanlaması halen tartışmalı olan bir konudur. Özellikle pandeminin ilk zamanlarında daha temkinli hareket edilmekle birlikte, son zamanlarda COVID-19 hastalarında erken trakeostominin faydalı olabileceğine dair yayınlar vardır. Bizde yoğun bakım ünitemizde COVID-19’a bağlı solunum yetmezliği nedeniyle takip ettiğimiz ve trakeostomi açılan hastaların genel özelliklerini, tedavi sonuçlarını ve pandemi dalgalarına göre yaklaşımlarımızı incelemeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: 1 Nisan 2020-31 Aralık 2021 tarihleri arasında Sakarya Üniversitesi Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Anestezi Yoğun Bakım Ünitesi’nde COVID-19 tanısı ile takip edilen, perüktan dilatasyonel trakeostomi (PDT) ve cerrahi trakeostomi sonrası takip ettiğimiz 27 olgu çalışmaya dahil edildi. Olguların demografik, klinik ve laboratuvar özellikleri retrospektif kayıt sisteminden taranmıştır. Veriler nonparametrik testler ile değerlendirilmiştir. Bulgular: COVID-19 nedeniyle takip edilen, uzun süreli mekanik ventilasyon ihtiyacı olan, trakeostomi açılan 27 olgu dahil edildi. Olguların yaş ortalaması 61,3±19,6, yoğun bakım yatış günü 37,7±11,8 olarak bulundu. APACHE II 10,5 (8,2-21,5), SOFA 2,5 (2-4) olarak bulundu. Trakeostomi açılma tarihinde, ortalama trakeostomi açılma günü 21,5±7,1, PCR pozitifliği sonrası ortalama gün 27,1±7,7, hemoglobin: 9,15±1,15, platelet: 227±105, INR: 1,3,1±0,3, fibrinojen 449±145, D-dimer 4.753±6.535 olarak bulundu. Trakeostomiden önce olguların 14’ü profilaksi, 13’ü tedavi dozunda DMAH, 3’ü klopidogrel, 11’i asetilsalisilik asit, 2’si bivaluridin tedavisi aldı. Olguların 2’si erken 25’i geç trakeostomi grubundaydı. Olguların 2’sinde trakeostomi sonrası komplikasyon gelişti, 24 saat içinde 5 olgunun kan replasmanı ihtiyacı oldu. Üç olgu ECMO tedaviside aldı. Pandemi süreci 4 dalga olarak gruplandırıldı, 4 olgu 1., 9 olgu 2., 2 olgu 3., 12 olgu 4. dalga grubundaydı. Yirmi beş olguya PDT, 2 olguya cerrahi trakeostomi tekniği ile trakeostomi açıldı. Dört olgu 28 günlük, 16 olgu geç mortalite grubundaydı, 7 olgu servise devir oldu. Sonuç: Uzun süreli mekanik ventilasyon ihtiyacı olan hastalarda erken trakeostominin mortaliteyi azalttığı bilinmekle birlikte, COVID-19 hastalarında mortaliteye etkisi halen tartışmalıdır. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Turkish Journal of Intensive Care is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)

Maternal and Neonatal Outcomes of Critically Ill Pregnant and Puerperal Patients Diagnosed with COVID-19 Disease: Retrospective Comparative Study.

BACKGROUND: We assessed maternal and neonatal outcomes of critically ill pregnant and puerperal patients in the clinical course of coronavirus disease 2019 (COVID-19). METHODS: Records of pregnant and puerperal women with polymerase chain reaction positive COVID-19 virus who were admitted to our intensive care unit (ICU) from March 2020 to August 2021 were investigated. Demographic, clinical and laboratory data, pharmacotherapy, and neonatal outcomes were analyzed. These outcomes were compared between patients that were discharged from ICU and patients who died in ICU. RESULTS: Nineteen women were included in this study. Additional oxygen was required in all cases (100%). Eight patients (42%) were intubated and mechanically ventilated. All patients that were mechanically ventilated have died. Increased levels of C-reactive protein (CRP) was seen in all patients (100%). D-dimer values increased in 15 patients (78.9%); interleukin-6 (IL-6) increased in 16 cases (84.2%). Sixteen patients used antiviral drugs. Eleven patients were discharged from the ICU and eight patients have died due to complications of COVID-19 showing an ICU mortality rate of 42.1%. Mean number of hospitalized days in ICU was significantly lower in patients that were discharged (P = 0.037). Seventeen patients underwent cesarean-section (C/S) (89.4%). Mean birth week was significantly lower in patients who died in ICU (P = 0.024). Eleven preterm (57.8%) and eight term deliveries (42.1%) occurred. CONCLUSION: High mortality rate was detected among critically ill pregnant/parturient patients followed in the ICU. Main predictors of mortality were the need of invasive mechanical ventilation and higher number of days hospitalized in ICU. Rate of C/S operations and preterm delivery were high. Pleasingly, the rate of neonatal death was low and no neonatal COVID-19 occurred.

Effects on mortality of early vs late administration of convalescent plasma in the treatment of Covid-19.

The pandemic of severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV-2) was first seen in the city of Wuhan, China, in December 2019 and then spread worldwide. On 24 March 2020, the U.S. Food and Drug Administration reported that the use of convalescent plasma (CP) containing antibodies against COVID-19 could be effective against infection. The aim of this study is to retrospectively investigate whether early CP transfusion treatment has an effect on recovery of clinical and laboratory parameters in patients diagnosed with severe COVID-19 who were admitted to the intensive care unit (ICU). The study included 141 consecutive patients who had laboratory confirmation of COVID-19 and were admitted to the ICU between 1 May and 30 September 2020. Of the 141 patients, 84 received CP in the first five days of hospitalization in the ICU (early group), and 57 received CP after the fifth day of hospitalization in the ICU (late group). There were no significant differences between the two groups in terms of age, gender, comorbidities and the severity of the disease (according to the evaluation of lung tomography). There was no difference between the two groups in terms of mechanical ventilator needed, inotrope support, and tracheostomy procedure during the ICU admission (p = 0.962, p = 0.680, and p = 0.927, respectively). Despite these limitations, the overriding result of our study is that it suggests that administration of CP either early or late in the treatment of COVID-19, had no effect on mortality.